Heb je weleens RSI gehad? Vast wel, iedereen krijgt tegenwoordig wel ergens RSI van. Het is de gekte ten top, en een ideale smoes als je eigenlijk geen zin hebt om te werken. Laten we eens een eenvoudig voorbeeld nemen.
Een typiste, die door allerlei problemen niet zo goed in d'r vel zit en het typewerk niet meer zo ziet zitten, krijgt dus RSI. Armen, polsen en vingers gaan pijn doen. De werkgever, hij weet ook niet beter, roept de deskundigheid van de arbodienst in. De arbodienst stuurt een adviseur die deel uitmaakt van het complot en een ergonoom inschakelt. De ergonoom betrekt vervolgens een ergo shop, een oefentherapeut en nog meer mensen erbij. Zo is er een heel leger op de been gebracht die het arme kind van de helse pijnen zullen gaan verlossen. Tenminste, dat is de bedoeling, want de werkgever betaalt ervoor. Ieder z'n eigen winkeltje zullen we maar zeggen. De arbo adviseur overlegt met de ergonoom, die na raadpleging van al even deskundige collegae besluit dat er een andere computermuis uit de ergo shop moet komen. Het lijkt heel wat, de juffrouw heeft het gevoel dat haar probleem serieus genomen wordt, de verschillende deskundigen hebben er wat aan verdiend, en na een week of twee blijkt dat het probleem nog niet is opgelost. De hele keten van deskundigen wordt opnieuw ingeschakeld, en nu blijkt dat de pols beter ondersteund moet worden. Dus een polssteun uit de ergo shop erbij geadviseerd. Dat is ook een week leuk, waarna het probleem terug is, omdat de elleboog ten opzichte van de rest vrij in de lucht hangt en ook door een speciaal aangepaste stoelleuning gesteund moet worden. Maar dan, ja u vermoedde het al, blijkt dat het hoofd net niet meer in de ideale positie verkeert als het naar het beeldscherm kijkt, en dat levert pijn in de nek op. Er komt dus een plateau waarop de monitor kan staan, op ideale hoogte afgesteld door de installateur die als extra service geleverd is door de ergo shop. Steeds meer onderdelen van het lichaam van de elegante typiste worden gesteund en gefixeerd, waarbij telkens dat deel wat nog vrij bewegen kan, problemen veroorzaakt. De ellende blijft natuurlijk bestaan tot alles, maar dan letterlijk alles, tot en met de laatste pink en wijsvinger gepositioneerd, gesteund en gefixeerd is. Alleen... dan kun je natuurlijk niet meer werken, maar misschien was dit dus juist het oorspronkelijke probleem, de ideale smoes als je geen zin meer hebt in je werk. Het is ooit gewoon begonnen met op hoogte instelbare werktafels en bijbehorende volledig verstelbare bureaustoelen, waarvoor je bijna een cursus moest volgen om te weten hoe je aan welke knoppen moest draaien om de boel juist in te stellen. Het resultaat is dan dat ze nooit goed staan, maar wel de illusie wekken dat het hardstikke goed moet kunnen zijn.
De oplossing voor het hele RSI probleem is heel simpel; terug naar vroeger. Terug naar een gewone keukenstoel achter een keukentafel. Niks verstelbare flauwekul, niks op wieltjes, gewoon met de poten op een cocosmat, zodat je zelfs je achterwerk moet optillen om de stoel te verzetten. Zo blijf je tussendoor tenminste in beweging. En heb je dan een keertje spierpijn, dan gewoon Haarlemmer olie gebruiken. Iets anders hadden onze oma's en opa's ook niet.
