Hooikoorts

Door m'n tranen heen knipoog ik tegen de zon. Geplaagd door hoofdpijn en kriebelhoest die me uit mijn slaap houdt. En als die kriebelhoest er niet is, dan is er wel een verstopte snotneus waardoor ik ook niet slaap. Een rooie kop en opgezette oogleden, zo zie ik eruit in deze voorjaarsperiode. Mensen vragen met medelijden aan me: 'Goh, ben je een beetje verkouden?', en met een festobde-deus-stem antwoord ik dat dat wel meevalt. Ik heb alleen maar hooikoorts.

Vervolgens krijg je dan allerlei goedbedoelde adviezen: spoelen met zout water, met je hoofd boven een pan heet water met eucalyptusolie, extra vitamine C nemen en meer van die aanbevelingen die op z'n plaats zijn bij een echte verkoudheid.

Hou toch op allemaal, ik ben niet gewoon verkouden, dus die huismiddeltjes werken niet. Ik heb gewoon last van datgene waar jullie allemaal zo van genieten: van de lente, van het ontluikende jonge groen. Het gedoe van de bloemetjes en de bijtjes, weet je wel. Het feest van de lente, het feest van de plantaardige voortplanting, het feest van de stampers en het stuifmeel. Mijn lijf krijgt die met pollen bezwangerde luchtjes binnen en ziet dat als vreemde indringers waar het zich met ontstekingsreacties tegen moet verdedigen.

Waar heb ik dat aan verdiend. Ik, die nooit een vlieg kwaad deed, die altijd vegetarisch at, die z'n verontschuldigingen aanbood aan de muggen die niet binnen mochten door de hordeur, die spinnen in huis, voorzichtig in een potje ving en dan buiten zette.

Moet ik mijn strategie maar eens wijzigen misschien en een beetje aggressiever optreden naar die natuur waar ik zo door gepest word.

Gewoon weer beesten opeten, spinnen platslaan en het schijt hebben aan de muggen. Zou dat ervoor kunnen zorgen dat de natuur wat meer ontzag voor me krijgt en me met rust laat, misschien dat ik dan wel verlost word van die hooikoorts.