Krantenbericht

Dit had een krantenbericht kunnen zijn na de Breda Meeting.

Breda 2 februari 2009

Van onze correspondent.

Naar verluid heeft zich gisteren een drama afgespeeld bij kinderboekenschrijfster Zjors. Hulpverleners, die na telefoontjes van omwonenden, met loeiende sirenes de wijk in scheurden, troffen daar verwarde, apathische en in shocktoestand verkerende mensen. Uit de moeizaam verzamelde getuigenverklaringen is enigszins gereconstrueerd wat zich waarschijnlijk heeft afgespeeld. Op het moment dat de slachtoffers hun verhaal stamelden arriveerden ook enkele bezoekers uit Groningen. Ze gebruikten een TomTom en toen deze navigator meldde: “u heeft uw bestemming bereikt”, zijn ze uitgestapt, stomverbaasd en bovenop een viaduct. Ze zijn toch maar doorgereden, maar toen de TomTom voor de 25-ste maal zei: “draai waar het kan en keer terug”, hebben ze die auto maar laten staan en zijn ze te voet verder gegaan. Ze kwamen dus veel later. Daardoor konden ze echter wel melden dat het de bedoeling was dat iedereen om 14:00 uur bij Zjors op bezoek zou komen voor een meeting.

Toen de hulpverleners het pand betraden troffen ze een ravage aan. Tegen de muren op het half afgekrabde behang klodders grijs-bruine smurrie, volgens de Groningers waarschijnlijk een prutselpaninhoud. Plantenbakken, salon- en bijzettafeltjes ondersteboven. Met drie flessen wijn in het keukenkastje weggekropen zat een bange deelnemer. Niet aanspreekbaar en stamelend: “af, af, af”. Overal platgetrapte chips, aangevreten cake en vlaamse taarten, koekjes en kapotte bonbons, plassen wijn en bier. In een Kliko vuilcontainer om de hoek, 6 angstige bezoekers, als haringen in een ton; ze wilden er niet meer uit. In de eikeboom in de tuin zaten er ook nog 4.

Middenin de ravage lag een enorme chocoladebruine Labrador te pitten. De twee kleine hondjes van Zjors werden teruggevonden in een zo goed als lege regenton. Ze drogen nu bij de verwarming.

Aanvankelijk was de meeting nogal rustig begonnen, ware het niet dat de enthousiaste Labrador met zijn staart meteen diverse kopjes koffie van de tafels mepte. Dat was normaal zei Peter, die zich verontschuldigde omdat hij het reusachtige beest van 45 kg. niet alleen thuis had kunnen laten. “Wij zijn eraan gewend om de kopjes hoog te zetten”, zei hij, maar Zjors wist dat niet bijtijds.

Toen besloten werd dat er genoeg gekletst was en dat er eens eten op tafel moest komen, is de hel losgebroken. De Labrador, die misschien in een vorig leven verslaafd was aan prutsel, was niet meer te houden en heeft samen met de twee hondjes van Zjors de boel op stelten gezet en een prutsel-orgie ontketend. Voor de deelnemers zat er niets anders op dan het vege lijf te redden. Inmiddels zijn nu de meeste weer gevonden en is er groepstherapie georganiseerd in het buurthuis. Vermoedelijk zullen er in de loop van deze week nog enkele opduiken, stinkend naar bedorven prutsel. De schoonmaakdienst van de gemeente is bezig de woning weer bewoonbaar te maken. De Labrador ligt er nog. Af en toe doet hij lui één oog open en kijkt alsof hij wil zeggen: “gaan we nou morgen weer lol trappen?”.