zaterdag 31 januari 2009

Een bandiet op fluwelen poten

Hij slaapt tot hij wakker wordt, en dan ontploft hij weer als één brok energie. Hij speelt met een kluif, een flostouw en een oude sandaal. Maar even later is het belangrijk om even iets te controleren en te besnuffelen in een ander deel van de kamer. Hij rent dan onder een bijzet tafeltje door, en schat de hoogte daarvan verkeerd in. Door de enorme duw die het tafeltje krijgt, kiepert een grote dikke kaars omver, en knalt op het parket in stukken.
Even remt hij af, en kijkt beduusd naar de ravage, maar niet lang want hij verzint terplekke een nieuw spelletje: het tapijt omkeren door het aan een punt te pakken en dan snel naar de tegenoverliggende punt te rennen. Als je hem dat dan verbiedt, kijkt hij je niet begrijpend aan. Hij denkt vervolgens dat het dan dus wel is toegestaan om uitgebreid aan de stoelpoten te gaan liggen knagen, of nog eens een ruk te geven aan de kerstversiering om te zien wat voor spannende dingen er allemaal naar beneden komen.
De wereld is nog erg overzichtelijk voor deze Labrador puppie en bestaat alleen maar uit eten en drinken, slapen en de beest uithangen. Van sommige dingen snapt hij nog niets. Telkens wil de baas naar buiten met hem. Hij vindt dat niet leuk.
Hij doet dan zijn uiterste best om z'n plas op te houden, zodat hij er binnen de nieuwe mat, die nog naar de winkel stinkt, een fijner geurtje mee kan geven. Dat de baas daar boos om wordt is hardstikke onbegrijpelijk; hij wilde alleen maar helpen.
Na een tijdje, als z'n energie weer op is, valt hij neer waar hij stond. Hij draait z'n kop op z'n stevige dikke poten en is compleet uitgeteld, versleten, van de wereld.
Waar hij van droomt ? Misschien van samen met de baas op jacht, z'n poten bewegen al in het juiste ritme. Of misschien van de dieren in de natuurfilm op de tv, waar hij zo eigenwijs naar heeft liggen kijken, dat je het gevoel kreeg dat hij het nog snapte ook.
En soms gaat er even een lui oog open en kijkt hij je wazig aan, alsof hij zeggen wil: 'maar morgen gaan we dan toch echt lol trappen hè baas'.

2 opmerkingen:

  1. Leuke hond lijkt me dat! We zijn nu één maand verder, gedraagt hij/zij zich al wat beter? Hoe fijn om lezen, dit stukje, ik zie de hond zo voor me, het tafeltje dat toch wat te klein lijkt, de kaars in brokstukken op de grond. Je bent een geboren schrijver Peter, mijn achting voor je groeit bij ieder stukje dat ik doorneem...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Al een tijd geleden gelezen, nu pas mijn reactie...
    Als je zo door gaat schrijf je een bundel.
    Doe ons een plezier. Doe!

    BeantwoordenVerwijderen